Հիպերեսթեզիան մեկ կամ մի քանի զգացողությունների սուբյեկտիվ ուժեղացումն է: Կարող են ուժեղանալ զգացողությունների և՛ ռեցեպտոր, և՛ աֆեկտիվ (ցավային) բաղադրամասերը (ինչպես, օրինակ, ձայները թվում են ավելի ուժեղ կամ էլ ձայները նյարդայնացնում են, գրգռում, առաջացնում են ցավային զգացողություններ, չնայած նրան, որ ձայների ինտենսիվությունը չի փոխվում)։ Ասթենիայի ժամանակ գերակշռում է զգացողության ռեցեպտոր բաղադրամասը, իսկ դեպրեսիայի ժամանակ՝ աֆեկտիվ, հուզական։ Հիպերեսթեզիան ունի տարբեր դրսևորումներ, որոնցից կլինիկական հոգեբուժության տեսանկյունից ուշագրավ են.

• հիպերալգիան,
• տեսողական հիպերեսթեզիան,
• լսողական հիպերեսթեզիան,
• համի և հոտառության հիպերեսթեզիաները,
• մաշկային զգացողության հիպերեսթեզիան կամ տակտիլ (շոշափողական) հիպերեսթեզիան:

Տե'ս նաև Զգացողության խանգարումներ:

Հոգեբուժություն
Ս.Հ. Սուքիասյան, Ս.Պ. Մարգարյան